Met een zeer voldaan gevoel kijken de mannen van ROAC terug op hun vijfdaagse trainingstrip naar Torremolinos te Spanje. Korte nachten, zware trainingen, maar vooral veel gezelligheid en lol omschrijven deze trainingsstage het beste. Hierbij een (uitgebreid) verslag.
Op woensdagmiddag één januari stond de bus klaar op het Hertogspark om de 37 koppen tellende selectie plus begeleiding naar Schiphol te brengen. Ondanks dat het al half twee was, was het aan de meeste jongens wel af te zien dat ze oud en nieuw prima hadden gevierd.
Aangekomen op Schiphol beproefden de gokkers van de selectie nog snel hun kans in een poging om hun geïnvesteerde centen zeer snel terug te verdienen. Dat viel vies tegen, vooral Mitchel Boere en Jeffrey de Haas leden het nodige verlies. Toch stapten ze twee uur later goedgehumeurd het vliegtuig weer in. Blijkbaar went het.
Een kleine drie uur later landde men in Malaga en al snel viel de aangename temperatuur op. Uiteraard was hier wel op gehoopt van te voren, maar het altijd wel fijn als het daadwerkelijk mooi weer is op de bestemming. Om een uur of negen in je korte broek en korte mouwen over de straat lopen kon prima bij temperaturen rond de 18 graden. Tel daarbij op dat het ook nog eens windstil was; ideaal. Aangekomen bij het hotel werd er eerst even wat gegeten, daarna werden de kamers opgezocht. Op de eerste avond was er geen programma, dus was iedereen vrij om zelf een tijdsbesteding te creëren. Opvallend waren overigens de vele andere amateurploegen in het hotel. Onder andere Westlandia, SCH’44, Rijnsburgse Boys, Sivolde, GHC en WKE zaten ook in Manconfort Torremolinos.
De volgende ochtend werd iedereen om 08:30 uur bij het ontbijt verwacht. Niet voor iedereen uit de selectie een gemakkelijke opgave, maar toch kreeg iedereen het voor elkaar om er te zijn. Een paar uur later stond de bus klaar om de selectie naar het trainingscenter te brengen. Het bleek een prachtige locatie waar alle sporten beoefend konden worden: tennis, zwemmen, handbal, atletiek, etc. Smetje was wel dat het kunstgrasveld van belabberde kwaliteit was. Zelfs Nieuwkoop zou hier niet vrolijk van worden. Toch hadden Loek Hendriks en Kees de Haas een pittige training in petto voor hun pupillen met veel conditioneel werk. Anderhalf uur later stapten iedereen, onder toeziend oog van een lokale tv-ploeg, verrot de bus weer in terug naar het hotel.
In de middag was men vrij. Sommigen gingen fietsen, tafeltennissen of poolen. Anderen kozen voor een kaartspelletje. Maar het meest populaire tijdsbedrijf bleek ‘Wolven van Wakkerdam’. Een spel waarin iedereen elkaar probeert te manipuleren. Het leverde zo nu en dan verhitte discussies op. Na het avondeten stond er in de avond de ROAC-quiz op het programma. De vragen waren altijd gerelateerd aan de club of het trainingskamp. Uiteindelijk bleek het team van de voorzitter het sterkste.
Ook de volgende dag moest iedereen weer vroeg aan het ontbijt. Deze keer hadden we wel een laatkomer. Dick Heemsker jr. had zich verslapen en dat betekende een rode kaart. De rode kaarten waren door Hendriks geïntroduceerd voor wanneer iemand te laat zou komen. Op de rode kaarten stonden verschillende opdrachten zoals ‘kontje blauw staan’ en ‘een uur lang iedereen serveren’. Heemskerk mocht een uur lang iedereen van drank voorzien, wat de rest van de selectie wel fijn vond. Toen bleek echter ook dat een groep gasten de avond ervoor niet voor 02:00 uur in het hotel was. Ook dat betekende een rode kaart, tot genoegen van de overige selectieleden. Na al het leedvermaak vertrok men weer naar het trainingscenter.
De fitte jongens kregen weer een pittige training voorgeschoteld, terwijl de geblesseerden wat baantjes gingen trekken in het vijftigmeterbad. Na de training werden een aantal laatkomers getrakteerd op kontje blauw. Vooral de voltreffer van Bob Brugman op Tanno van der Pauwkraan was er eentje om in te lijsten. In de middag stond er een strandtraining op het programma. Op het ene veld werd er gevoetvolleyd en op het andere veld werd er strandvoetbal gespeeld. Het strandvoetbal had meer weg van rugby en eisten dan ook het nodige blessureleed. Na een topdag aan arbeid werd er met zijn allen gedineerd. In de avond was iedereen vrij. Opvallend was dat de groep die ‘Wolven van Wakkerdam’ speelde steeds groter werd.
Ook de vierde dag werd men om 08:30 uur aan het ontbijt verwacht, geen laatkomers deze keer. Vandaag stond op papier de leukste dag op het programma. Om 12:00 uur speelde ROAC 1 de wedstrijd tegen Westlandia 1. Even leek ROAC een pak billenkoek te krijgen, maar Rippers herpakten zich knap en gingen steeds beter spelen. ROAC kwam zelfs op gelijke hoogte door een goal van Martijn van Trigt, maar uiteindelijk trok de Zondaghoofdklasser aan het langste eind: 2-1. ROAC kon tevreden terug kijken op de wedstrijd, maar vooral Boere en inval-doelman Roeland Daalmeijer hadden zich in de kijker gespeeld bij de club uit Naaldwijk.
Na de wedstrijd moest iedereen snel de bus weer in, want om 16:00 uur begon de wedstrijd tussen Malaga en koploper Atletico Madrid in stadion La Rosaleda. Daarvoor waren kaarten aangeschaft door de selectie. Het stadion was indrukwekkend en iedereen vermaakte zich prima. De wedstrijd op zich was ronduit saai. Toppers als Villa, Arda Turan, Santa Cruz en Diego Costa hadden jammer genoeg hun dag niet. Toch wist Koke van Atletico in de tweede helft een goaltje te prikken waardoor de wedstrijd niet in een bloedeloze 0-0 eindigde.
Na de wedstrijd bezocht te hebben dook iedereen de fraaie binnenstad van Malaga in. Het werd een dol avondje. De volgende dag mocht iedereen uitslapen en was het aftellen geblazen tot men weer naar huis moest. Men genoot nog even van het zonnetje die ook de laatste dag prima presteerde en men besprak de avonturen van de nacht ervoor. Om half zes was het moment daar, de groep moest naar huis. Na wat vertraging te hebben gehad, arriveerde de groep ruim na middernacht op Schiphol. Moe, maar wel een fantastische ervaring rijker.